- Gongong
- Gongongen er opstået i Indonesien omkring 300 før Kristus.
Danske encyklopædi.
Danske encyklopædi.
gongong — gon|gong sb., en, er, erne (et musikinstrument) … Dansk ordbog
Gong — (Gongong), Instrument der Indier von Glockenmetall u. beckenähnlicher Form; wird mit einem hölzernen Klöppel zum Gesang, auch zum Rudern geschlagen, um den Rhythmus fühlbarer zu machen … Pierer's Universal-Lexikon
Gong — Sm std. (19. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus ne. gong, einem angloindischen Wort, das auf mal. (e)gung zurückgeht. Dieses sicher lautmalend. Ebenso nndl. gong, nfrz. gong, nschw. gongong, nnorw. gong(ong). ✎ DF 1 (1913), 250; Lokotsch (1975), 44 … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
gong — sb., en, er, erne (gongong) … Dansk ordbog
gonge — gon|ge vb., r, de, t (give signal med en gongong) … Dansk ordbog